Τσάμηδες και Τσαμουριά!

 Τσάμηδες και  Τσαμουριά!

   

1) Τί σημαίνει ἡ ὀνομασία Τσάμης;

Μέ τό ὄνομα αὐτό ἐννοοῦμε μία ὁμάδα Μουσουλμάνων πού ἔζησαν στήν Θεσπρωτία ἀπό τόν 17ο μέχρι τά μέσα τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Ἡ λέξη ἀποτελεῖ παραφθορά τοῦ ὀνόματος Θύαμις, ὅπως ἦταν γνωστός στήν ἀρχαιότητα ὁ ποταμός Καλαμᾶς. 

2) Πῶς βρέθηκε στήν Θεσπρωτία αὐτή ἡ ὁμάδα;

Οἱ Τσάμηδες ἀποτελοῦν τούς ἀπογόνους ἐξισλαμισθέντων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἠπείρου. Πολλοί ἀπ' ἀυτούς ἐξισλαμίσθηκαν βιαίως μετά τήν ἀτυχῆ ἐξέγερση τοῦ Ἐπισκόπου Τρίκκης Διονυσίου ( τοῦ "Σκυλοσόφου") στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰῶνος, ἐνῷ ἄλλοι προσεχώρησαν ἑκουσίως στό Ἰσλάμ γιά νά ἀποκτήσουν ἀξιώματα (Σπαχῆδες) . Ἡ ἀλλαγή θρησκεύματος ὁδήγησε πολύ γρήγορα καί στήν μεταστροφή τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Ἔγιναν Τουρκαλβανοί καί φανατικοί διῶκτες τῶν Ρωμηῶν. Τοῦτο μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀποτελεῖ ἕνα ἰσχυρότατο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος. 

3) Πῶς παρέμειναν στόν ἑλλαδικό χῶρο μετά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν;

Βάσει τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης τοῦ 1923 οἱ Ἀλβανόφωνοι Μουσουλμάνοι τῆς Θεσπρωτίας κρίθηκαν ὡς "ἀνταλλάξιμοι". Ὅμως ἡ τότε Κυβέρνηση τοῦ Στρατηγοῦ Θεοδώρου Παγκάλου δέν τούς ἔστειλε στήν Ἀλβανία μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ χειρονομία αὐτή θά μετροῦσε θετικά στίς σχέσεις μας μέ τό νεοσύστατο ἀλβανικό κράτος. Δυστυχῶς ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἡ ἐμπράκτως ἐκδηλούμενη καλή διάθεση τῆς χώρας μας δέν ἀποδίδει τά ἀναμενόμενα ἀπό ἀλβανικῆς πλευρᾶς. Βλέπουμε ἄλλωστε τήν ἀρνητική στάση τῶν Τιράννων ἔναντι τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

4) Γιατί κατηγοροῦνται γιά ἀνθελληνική δράση;

Κατά τήν Ἰταλική ἐπίθεση ἐναντίον τῆς χώρας μας τρία ἀπό τά δεκατέσσερα συμπράξαντα ἀλβανικά τάγματα ἦσαν στελεχωμένα ἀπό Τσάμηδες, πού ἐπεδόθησαν σέ ἀκατονόμαστες ἀδικοπραγίες. Στήν διάρκεια τῆς Κατοχῆς οἱ Τσάμηδες ἔγιναν οἱ καλύτεροι συνεργάτες τῶν Ἰταλῶν Φασιστῶν καί διέπραξαν μύριες ὅσες βιαιότητες εἰς βάρος τῶν συγχωριανῶν τους Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Μέ ὀργανωτή τήν Ἀλβανική Ἐθνική Ἐπιτροπή ( ΞΙΛΙΑ) καί ἀρχηγούς τήν περιώνυμη οἰκογένεια Ντίνο Μπέη διέπραξαν λεηλασίες, σφαγές καί δολοφονίες καί ἐμπρησμούς κατοικιῶν. Σύνθημά τους ἦταν ὅτι ὅλη ἡ Ἤπειρος μέχρι καί τήν Πρέβεζα πρέπει νά γίνει ἀλβανική! Μετά τήν συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν οἱ Τσάμηδες συνεργάσθηκαν μέ τούς Γερμανούς κατακτητές και συνέχισαν τά ἐγκλήματα μέ ἀποκορύφωμα τήν μαζική ἐκτέλεση 49 προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς στίς 29/9/1943.

5) Πῶς ἔφυγαν ἀπό τήν πατρίδα μας;

Οἱ Τσάμηδες κατεδιώχθησαν ἀπό τίς ὁμάδες Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως τοῦ Ναπολέοντος Ζέρβα (ΕΔΕΣ) . Ἀποφασιστικές ἦταν οἱ ἑλληνικές νίκες στήν πρώτη μάχη τῆς Μενίνας ( Νεράιδας) στίς 17 καί 18/8/1944 καί στήν δεύτερη μάχη τῆς Μενίνας στίς 20 καί 21/9/1944. Πολλοί Γερμανοί καί Τσάμηδες κατέφυγαν γιά να σωθοῦν στήν Ἀλβανία, τούς δέ ἐνόπλους Τσάμηδες ἀκολούθησαν καί οἱ οἰκογένειές τους.

6) Ὑπάρχουν καταδίκες εἰς βάρος τους;

Βεβαίως. Τό 1945 τό Εἰδικό Δικαστήριο Ἰωαννίνων κατεδίκασε ἐρήμην 1930 Τσάμηδες ἐπί συνολικοῦ πληθυσμοῦ 19.000 (Ὁ ἕνας στούς δέκα ἦταν ἐγκληματίας πολέμου!). Πολλοί κατεδικάσθησαν στήν ποινή τοῦ θανάτου, ἀλλά εὑρίσκοντο ἤδη ἀσφαλεῖς στήν Ἀλβανία, ἐνῷ ἡ ἀγροτική περιουσία τους ἀπεδόθη βάσει νόμου στούς ἀκτήμονες τῆς πςεριοχῆς πού εἶχαν ζήσει "στό πετσί τους" τήν ἀγριότητα τῶν Τσάμηδων. Σήμερα ζοῦν στήν Ἑλλάδα μόνο 56 Τσάμηδες.

7) Πῶς ἐπανῆλθε τό θέμα στήν ἐπικαιρότητα;

Τό ζήτημα τῶν Τσάμηδων ἐπανῆλθε τά τελευταῖα χρόνια ἀπό μία ὀργανωμένη ἐκστρατεία τῆς ἀλβανικῆς προπαγάνδας, ἡ ὁποία στηρίζεται καί ἀπό τά δύο μεγάλα κόμματα, Δημοκρατικό καί Σοσιαλιστικό. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά ὅτι τόν Νοέμβριο τοῦ 1999 ὁ Ἀπελευθερωτικός Στρατός τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἀπεφάσισε τήν συγκρότηση "Ἀνεξάρτητης Ταξιαρχίας τῆς Τσαμουριᾶς". Ἡ πολιτική Ὀργάνωση "Τσαμερία" ἱδρύθηκε στά Τίραννα τό 1991 καί πραγματοποιεῖ ἐκδόσεις "Ντοκουμέντων" μέ τήν ὑποστήριξη τῆς Γενικῆς Διευθύνσεως τῶν Ἀρχείων τοῦ Ἀλβανικοῦ Κράτους. Τόν Ἰούνιο τοῦ 2000 τό Δημοτικό Συμβούλιο τῶν Τιράννων ἔδωσε τό ὄνομα Τσαμουριά (δηλ. Θεσπρωτία) σέ ἕνα ἀπό τούς δρόμους τῆς ἀλβανικῆς πρωτεύουσας καί στήν ἐκδήλωση αὐτή ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Σαλί Μπερίσα ζήτησε τήν "ἐπίλυση τοῦ Τσάμικου ζητήματος". 

Στίς 25 Ἰουλίου 2000 ἡ Ἐπιτροπή Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τῆς Ἀλβανικῆς Βουλῆς ἀνεκοίνωσε ὅτι ἡ Τσαμουριά ἀποτελεῖ ἐθνική ὑπόθεση γιά τή Ἀλβανία καί ὅτι θά "διεκδικήσουμε τήν ἐπιστροφή τῶν περιουσιῶν τῶν Τσάμηδων" ! Στόν κρατικό τηλεοπτικό δίαυλο ΕΤ-3 δηλώσεις περί ὑπάρξεως ἀνοικτοῦ θέματος Τσάμηδων ἔκαναν προσφάτως ὁ Ἀλβανός Σοσιαλιστής ἡγέτης Φάτος Νάνο καί ὁ ἀρχηγός τῶν ἐξεγερθέντων Ἀλβανῶν στά Σκόπια Ἀχμέτι.

8) Τί ἐπιδιώκει οὐσιαστικά ἡ Ἀλβανία;

Ἐκ πρώτης ὄψεως τό σημερινό αἴτημα φαίνεται νά ἐπικεντρώνεται στήν ἐπιστροφή τῶν περιουσιῶν τῶν Τσάμηδων, ἤδη ὅμως ἀρχίζει νά διαφαίνεται καί ἡ ἐδαφική διεκδίκηση γιά τήν περιοχή τῆς Θεσπρωτίας καί εὐρύτερα γιά τήν ἐντός Ἑλληνκῆς Ἐπικρατείας Ἤπειρο. Οἱ Ἀλβανοί τῶν Σκοπίων δημοσιεύουν ἀναφανδόν στό Διαδίκτυο χάρτη μέ τά "ἐθνολογικά σύνορα τῆς Ἀλβανίας", ὅπου περιλαμβάνονται ἡ Καστοριά, τά Ἰωάννινα, ἡ Πρέβεζα κ.ἄ.! Πάντως σέ ἔνα βαθμό ἡ προπαγάνδα περί Τσάμηδων χρησιμοποιεῖται καί ὡς ἀντιπερισπασμός γιά νά ξεχάσουμε τήν συνεχιζόμενη καταπίεση τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων ἐντός Ἀλβανίας.

9) Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντίδρασή μας;
Ἡ Κυβέρνηση καί οἱ διπλωματικές μας ὑπηρεσίες πρέπει νά διακηρύττουν καί πρός τήν Ἀλβανία καί πρός κάθε ἄλλη χώρα ἤ Διεθνῆ Ὀργανισμό ὅτι ἐμεῖς δέν συζητοοῦμε κἄν τό θέμα, διότι δέν εἶναι δυνατόν νά δικαιωθοῦν οἱ ἐγκληματίες πολέμου ἤ οἱ ὑποβόσκουσες ἐδαφικές διεκδικήσεις. Σέ ἐπίπεδο δέ ἰδιωτικῶν καί πολιτιστικῶν φορέων πρέπει νά ἀπαντοῦμε μέ ἐπιχειρήματα σοβαρά καί κατανοητά ἀπό τό διεθνές κοινό. Πρωτίστως δέ ὀφείλουμε ὅλοι μαζί, Κυβέρνηση, Κόμματα, Ἐκκλησία καί πολίτες, νά ζητοῦμε τόν σεβασμό τῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος στήν Ἀλβανία.

10) Ποιοί ἄλλοι προσπαθοῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν τό θέμα αὐτό;

Τό κατασκευασμένο ἀπό τήν Ἀλβανία ζήτημα προσπαθεῖ νά ἀξιοποιήσει καί ἡ τουρκική προπαγάνδα εἰς βάρος μας, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ Τουρκικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν στό Διαδίκτυο (ΙΝΤΕΡΝΕΤ). Ἄρα τό θέμα χρειάζεται προσοχή ἐκ μέρους μας καί ὄχι ἀδιαφορία. Ἔχουμε διαπιστώσει κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅτι ὅποτε ὑποτιμήσαμε προπαγανδιστικά τεχνάσματα γειτονικῶν χωρῶν βγήκαμε ζημιωμένοι (π.χ. Σκοπιανό).

Η παθολογία της δημοκρατίας.

Από το βιβλίο του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη και πατριώτη συγγραφέα Μ. Καραγάτση ο «Κίτρινος Φάκελλος», μεταφέρουμε ένα απόσπασμα Έγραφε λοιπόν ο Καραγάτσης: «… Η δημοκρατία είναι το πιο αυταρχικό πολίτευμα, γιατί επιβάλλει στους πάντες τις ανεξέλεγκτες κι’ άτοπες παρορμήσεις του όχλου. Μ’ ένα δικτάτορα, κατά κάποιο τρόπο συζητείς λογικά, γιατί έχει πάντοτε μια δόση λογικής. Με τον όχλο, κάθε συζήτηση αποκλείεται. Μόνον να τον επηρεάσεις μπορείς, αν είσαι δημαγωγός, δηλαδή αν μεταχειριστείς επιχειρήματα χαμηλοτάτης ποιότητας, τα μόνα που ο όχλος μπορεί να κατανοήσει. Ένας δικτάτωρ, αν βέβαια δεν είναι κτήνος, έχει κάποια γνώση και κάποια εκτίμηση προς τις προσωπικότητες της χώρας. Ο όχλος τις αγνοεί, κι’ ούτε παραδέχεται να κυβερνηθεί από ανθρώπους που σκέπτονται. Η σκέψη για τον όχλο είναι αντιπαθής, ύποπτη κι’ επικίνδυνη. Εκείνο που τον επηρεάζει είναι τα ωραία λόγια κι’ η καταφερτζοσύνη. Η δημοκρατία κρατάει πεισματικά στο περιθώριο τις αξίες, εκτός αν αυτές καμουφλαρισθούν με τα χυδαία προσόντα που θαυμάζει ο όχλος».
«Η δημοκρατία βασίζεται στο θέλημα της πλειοψηφίας. Ποιάς πλειοψηφίας; Η πλειοψηφία του όχλου δεν δημιουργείται στη τύχη, αλλά με βάση ορισμένες κοινές ομοιότητες των ατόμων που τον αποτελούν, κι’ οι πιο κοινές, οι πιο θεμελιώδεις ομοιότητες είναι η βλακεία και η κακεντρέχεια. Συνεπώς η δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο που η πλειοψηφία των ηλιθίων και κακεντρεχών εκλέγει κυβερνήτες του συνόλου κατ’ εικόνα και ομοίωση της. Η δημοκρατία δεν αρκείται να παραμερίσει τους νοήμονες κι’ αγαθούς από τη διαχείριση των κοινών. Διαποτισμένη από αβυσσαλέο και φαρμακερό πλέγμα κατωτερότητος, κάνει το παν για να τους εξουθενώσει…».
Ίσως κάποιοι να παρατηρήσουν, ότι έχουμε εμμονές με την δημοκρατία. Θα απαντήσουμε ναι, πράγματι έχουμε εμμονές με την δημοκρατία όταν αυτή πάσχει κοινωνιολογικά και ψυχολογικά. Είναι αμφίβολο εάν η χώρα διοικείται δημοκρατικά και ενώ βρίσκεται στο στόμα όλων εν τούτοις ελάχιστοι απολαμβάνουν την πραγματική δημοκρατία. Τι δημοκρατία είναι αυτή, όταν δεν σου επιτρέπει να θέλεις να εργαστείς και να μη μπορείς; Τι δημοκρατία είναι αυτή όταν δεν σου επιτρέπει να δημιουργήσεις οικογένεια αφού πλέον το τρίτο παιδί θεωρείται τεκμήριο; Δεν σου επιτρέπει να αποκτήσεις με την εργασία σου περιουσία, να σπουδάσεις τα παιδιά σου; Τι δημοκρατία είναι αυτή όταν η αφρόκρεμα των Ελλήνων νέων επιστημόνων μεταναστεύει στο εξωτερικό; Τι δημοκρατία είναι αυτή όταν ο Έλληνας πολίτης δεν αισθάνεται ασφαλής μέσα και έξω από το σπίτι του και ολόκληρη η χώρα έχει παραδοθεί στις ορέξεις διαφόρων συμμοριών; Τι δημοκρατία είναι αυτή, που έχει μετατρέψει την πατρίδα μας σε χαβούζα των κάθε λογής λαθρομεταναστών, οι οποίοι έρχονται από τα πέρατα του κόσμου με την νέα μόδα του πολιτικού πρόσφυγα; Να παραμείνουν στην πατρίδα του να αγωνιστούν γι’ αυτήν και να πεθάνουν πολεμώντας.
Η αποτυχία της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι παταγώδης. Δεκαετίες τώρα υφιστάμεθα την εφαρμογή ενός αποτυχημένου πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Εν τούτοις οι υπέρμαχοι της δημοκρατίας πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν. Τα ελαττώματα της, λέγουν οι δημοκράτες, παρουσιάζονται μόνον εδώ και όχι στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπου οι λαοί έχουν διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά. Θα απαντήσουμε, ότι παντού η δημοκρατία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει την ίδια παθολογία. Χρηματισμοί πολιτικών, διαφθορά, χρεωκοπημένα πολιτικά κόμματα, είναι καθημερινά φαινόμενα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Θα μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του πρώην Γάλλου πρωθυπουργού Andre Tardieux « La profession parlementair», για να διαπιστώσουμε, ότι η δημοκρατία είναι παντού η ίδια. Γράφει: « … ο κοινοβουλευτικός βίος θυσιάζει τον άνθρωπο που σκέπτεται, που μελετά, που ενεργεί, που έχει την ικανότητα των πραγματοποιήσεων, εις τον άνθρωπο που ρητορεύει εις τον κενολόγο δημαγωγό… Τα κόμματα ψεύδονται όπως αναπνέουν. Ψεύδονται δια τα μικρά όπως και για τα μεγάλα, ψεύδονται προς τα αριστερά όπως και προς τα δεξιά. Τα μεγαλοπρεπή βουλευτήρια είναι τα ανάκτορα του ψεύδους. Η ζωή των πολιτικών κομμάτων είναι βασικώς ανήθικη, διότι ο καθένας βουλευτής επαγγελματίας σκέπτεται περί του επαγγελματικού του βουλευτικού συμφέροντος… Τα πολιτικά κόμματα προδίδουν τους αρχηγούς τους και οι αρχηγοί προδίδουν τα προγράμματα των. Και εις τας δύο περιπτώσεις ο καυγάς είναι για το πάπλωμα. Πρυτανεύει το συμφέρον του επαγγελματία βουλευτού… Οι βουλευταί είναι αδιαλείπτως απασχολημένοι. Δεν έχουν καιρό να παρίστανται εις τας συνεδριάσεις, να βουλεύονται. Είναι απορροφημένοι από την αλληλογραφίαν με τους εκλογείς τους, από τις επισκέψεις, από τα ταξίδια… Το μεγαλύτερο ελάττωμα του κοινοβουλευτισμού είναι η χελωνοβασία. Τα κοινοβουλευτικά σώματα σπεύδουν μόνον όταν πρόκειται περί εκλογικών νόμων, όταν πρόκειται δια την αύξηση της αποζημιώσεως ή δια την δημαγωγικήν αρτοκλασίαν…». Αυτά και άλλα πολλά γράφει περί δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού ο Andre Tardieux.
Θα τελειώσουμε με αυτά που έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης στο «Ημερολόγιο 1945», για την πολιτική ηγεσία της εποχής που εξακολουθούν να είναι και σήμερα επίκαιρα: « Η βλακεία, η εγωπάθεια, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα». Το δημοκρατικό πολίτευμα όπου και εάν έχει εφαρμοστεί, παντού παρουσίασε τα ίδια παθολογικά φαινόμενα. Το πολίτευμα της δημοκρατίας όπως εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν εκπροσωπεί την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Πρέπει λοιπόν οι Έλληνες όλοι μαζί να φροντίσουν να την αναμορφώσουν για το συμφέρον όλων μας.

Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ "ΒΕΛΟΣ": ΠΡΑΞΙΣ ΔΕΙΛΙΑΣ!

Τήν 2 5 Μ α ΐ ο υ 1 9 7 3 ἐγράφη ὁ ἐπίλογος τῆς φαιδρῆς ἀπόπειρας ἀνταρσίας στό Ναυτικό, μέ μία πράξι δειλίας!

Τό Α/Τ «Βέλος» ἔπλεε δυτικῶς τῆς Πελοποννήσου μέ κυβερνήτη τόν πρωτοστάτη στήν ἀπόπειρα ἀντιπλοίαρχο Νικ. Παππᾶ. Συμμετεῖχε σέ ἄσκησι τοῦ ΝΑΤΟ καί ἀνέμενε τήν ἐξέλιξι τῶν γεγονότων, ὅταν ἄκουσε ἀπό μήνυμα τοῦ Α/Τ «Πάνθηρ» ὅτι τό κίνημα ματαιώθηκε καί παράλληλα ἔμαθε ἀπό τά Ἰταλικά Ρ/Τ δίκτυα ὅτι οἱ ὑπόλοιποι ἐπίδοξοι κινηματίες συνελήφθησαν.
Καί τότε ἀπέσπασε τό Α/Τ «Βέλος» ἀπό τήν ἄσκησι πού διεξήγετο στό Ἰόνιο καί τό ὁδήγησε στόν λιμένα Φιουμιτσίνο τῆς Ἰταλίας ὅπου ζήτησε πολιτικό ἄσυλο. Ἀπό τούς 270 ἄνδρες τοῦ πληρώματός του, τόν ἀκολούθησαν 31.
- Ἡ πράξις αὐτή ἦταν πράξις ὑψίστης δειλίας, ἀφοῦ κυριολεκτικά «τό ἔσκασε» γιά νά γλυτώση τήν σύλληψι, ἀντί νά πάη ὑπερήφανα νά συμμερισθῆ τήν τύχη τῶν συναδέλφων του καί ν’ ἀναλάβη τίς εὐθύνες του. Ἀπό τήν ἀσφάλεια τῆς Ἰταλίας προέβαινε σέ «ἀντιστασιακές» δηλώσεις καί συνεντεύξεις.
- Ἡ πράξις αὐτή ὅμως ὑπῆρξε καί ἐθνικῶς ἀπαράδεκτη. Διότι ἔστω καί γιά λίγες ὧρες, παρέδωσε στούς Ἰταλούς ἕνα Ἑλληνικό Ἀντιτορπιλλικό, ἀμαυρώνοντας τήν δόξα τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ κατά τό Ἔπος τοῦ 1940-41.
Τελικά ἐστάλη ὁ ἀντιπλοίαρχος Βασίλειος Χαρλάφτης στήν Ἰταλία καί παρέλαβε τό «Βέλος» γιά νά τό ἐπιστρέψη στήν Ἑλλάδα…
Χαρακτηριστικά εἶναι ὅσα ἔγραφε ὁ δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος γιά τήν πράξι τοῦ Ν. Παππᾶ σέ ἄρθρο μέ τίτλο «Τό κοινόν αἴσθημα»:

«Ὁ κυβερνήτης τοῦ σκάφους ἕδρασε ἁπλῶς καί μόνον διά νά περισώση τόν ἑ α υ τ ο ύ λ η ν του…
Ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἦτο ἀναμεμειγμένος εἰς τό «φιάσκο-μίνι» τῆς ἀποπείρας «ἀνταρσίας» ἡ ὁποία εἶχεν τόσον ἄδοξον τέλος.
Ἐφοβήθη προφανῶς ὅτι θά ἀπεκαλύπτετο ἡ συμμετοχή του ἀπό τάς ἀνακρίσεις. Ἐ δ ε ι λ ί α σ ε. Δέν ἐτόλμησε -ὡς ἁρμόζει εἰς ἀξιωματικούς- νά ἀναλάβη τάς εὐθύνας του, νά λογοδοτήση εὐθέως καί γενναίως καί νά ἀποδεχθῆ τάς συνεπείας. Ἐ τ ρ ά π η ε ἰ ς φ υ γ ή ν!
Ὁ ἥρως τῆς γενομένης ἀσχημίας ἦτο κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος». Τό «Βέλος» δέν ἀποτελεῖ προσωπικήν ἰδιοκτησίαν τοῦ κ. Γ. Παπαδοπούλου. Ἀ ν ή κ ε ι ε ἰ ς τ ό Ἔ θ ν ο ς. Καί δέν ἐλάμβανε μέρος εἰς κρουαζιέραν τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ. Μετεῖχε εἰς γυμνάσια τῆς Συμμαχίας.
Ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἐπρόδωσεν καί τά δύο καθήκοντά του: Τό χρέος πρός τήν Πατρίδα καί τάς ὑποχρεώσεις του πρός τήν Συμμαχίαν, ὡς ἐντεταλμένος ἀπό τήν Χώραν του κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος». Οἰονεῖ ἔ ρ ρ ι ψ ε τ ά ὅ π λ α καί ἐ γ κ α τ έ λ ε ι ψ ε τ ό π ε δ ί ο ν τ ῆ ς τ ι μ ῆ ς χάριν τοῦ ἑαυτούλη του καί μόνον.
Ὁ κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος» κατέφυγεν εἰς τήν Ἰταλίαν. Ἕ ν α ς ἀ ξ ι ω μ α τ ι κ ό ς τ ο ῦ Λ α ο ῦ τ ῆ ς 2 8ης Ὀ κ τ ω β ρ ί ο υ 1 9 4 0 δέν ἐδίστασε, φέρων μάλιστα τήν στρατιωτικήν στολήν του, νά ἐκλιπαρήση προστασίαν ἀπό τούς Ἰταλούς, διά τούς ὁποίους οἱ ἀξιωματικοί καί οἱ στρατιῶται τῆς Ἑλλάδος ἦσαν καί εἶναι ὑπεράνθρωποι. Ὁ κ. τέως κυβερνήτης τοῦ «Βέλος» ἱκέτευσε τήν παροχήν ἐλεημοσύνης ἀπό τούς ἡττημένους, διαπραγματευόμενος τό ἀντιτορπιλλικόν «Βέλος». Δέν ἐσεβάσθη τόν ὅρκον του. Οὔτε τήν μνήμην τῶν νεκρῶν συναδέλφων του. Οὔτε τό γόητρον τοῦ ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Ὑπεράνω ὅλων ἐτοποθέτησε τό σαρκίον του.
Ἐκτός ἀπό τό ἄσυλον, ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἐζήτησε καί… ἄδειαν ἐργασίας! Μάλιστα, ἄδειαν ἐργασίας! Φανταζόμεθα ὅτι παρόμοιον προηγούμενον δέν θά ὑπάρχη εἰς διεθνῆ κλίμακα…
Ὁ κύριος κυβερνήτης ἐπέτυχε ρεκόρ ἐ θ ν ι κ ῆ ς ἀ ν α ξ ι ο π ρ ε π ε ί α ς καί προσωπικοῦ ἐκπεσμοῦ. Ἄς ἀναρτηθῆ εἰς τήν Σχολήν Δοκίμων ἕνας μ α ῦ ρ ο ς π ί ν α ξ. Καί ἄς γραφῆ μέ ἀνεξίτηλα γράμματα ἐπ’ αὐτοῦ, τό ὄνομα τοῦ ἐν λόγῳ κυρίου, μέ τήν προσθήκην ὡς διδάγματος: “ν ά μ ή ὑ π ά ρ ξ η π ο τ έ δ ε ύ τ ε ρ ο ς”!...»

Ἀλλά καί ἡ ἐφ. «Ἐ σ τ ί α» ἔγραφε –μεταξύ ἄλλων- στίς 28-5-1973 μέ τίτλο «Ἀπάτριδες καί ἀχάριστοι»:

«…Ἐν πάσῃ, ὅμως, περιπτώσει, οἱ στασιασταί ἀπεδείχθησαν διά τῆς πράξεώς των, ὄχι μόνον προδόται τῆς Πατρίδος των, ἀλλά καί ἀχάριστοι ἔναντι τῆς Κυβερνήσεώς της.
Πράγματι, χάρις εἰς τήν Ἐπανάστασιν –κατά τῆς ὁποίας προφανῶς ἐστρέφοντο- τό Ἑλληνικόν Πολεμικόν Ναυτικόν ἀπέκτησε διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν του, τήν ἀξιόλογον ἰσχύν του, ἐμπλουτισθέν ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί ὄχι ἐκ τῆς ἐπαιτείας, ὡς συνέβαινεν ἄλλοτε, διά συγχρόνων σκαφῶν - ἀντιτορπιλλικῶν, πυραυλακάτων, ὑποβρυχίων κ.λπ….»

Καί νά σκεφθῆ κανείς, ὅτι ὁ ἀπαράδεκτος αὐτός «κύριος», ἀναγορεύθηκε «ἥρωας» μετά τήν «μεταπολίτευση» καί ἔγινε καί ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΓΕΝ!...
Πάντως, ἀξίζει νά σημειωθῆ ὅτι στήν τελευταία συνέντευξί του στήν ἐφ. «Μάχη» τῆς Κύπρου στίς 14-4-2013, εἶπε μερικές ἀλήθειες, ὅπως:
«Καραμανλῆς, Βασιλιάς καί Ἀβέρωφ ἦταν ἐνήμεροι καί οἱ τρεῖς. Οἱ δύο πρῶτοι ἦταν λ α π ά δ ε ς.
Ὁ Κ α ρ α μ α ν λ ῆ ς ὑπῆρξε ἄθλιος καί δειλός. Μᾶς εἶχε πεῖ ὅτι, προχωρῆστε ἐσεῖς καί ἄν πετύχετε σᾶς στηρίζω! Αὐτό εἶναι ἄνανδρο. Χειρότερο καί ἀπό δειλία…
Εἴχαμε ἐπαφές μέ τό ΠΑΚ τῆς Ρώμης. Ὁ Ἀ ν δ ρ έ α ς Π α π α ν δ ρ έ ο υ δέν φάνηκε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανιστεῖ…
Αὐτοί πού ἤρθανε μετά τό 1974, ὅλοι ὅσοι κυβέρνησαν κατέστρεψαν τήν Ἑλλάδα!...»

Φαίνεται λοιπόν, πώς ὁ Ν. Παππᾶς στά τέλη τῆς ζωῆς του εἶχε μετανοιώσει γιά τήν πράξι του. Τό κατάλαβε ὅμως πολύ ἀργά…

Βατερλώ των τουρκοφρόνων στην Κομοτηνή από τους Πομάκους

Μεγάλη ήττα του τουρκικού ρατσισμού στη FUEN 
Έκπληκτοι οι ευρωπαίοι σύνεδροι 
Οι τρεις ήρωες Πομάκοι! 

Πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή από τις 14 έως 17 Μαΐου 2015, εν μέσω των εορτασμών της απελευθέρωσης της πόλης (14 Μαΐου 1920), η ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN), όπου μετέχουν περισσότερες από τριάντα μειονότητες από την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι η FUEN υιοθετούσε μέχρι τώρα, ακρίτως, τις τουρκικές θέσεις, καθώς οι εγγεγραμμένοι σε αυτήν τουρκόφωνοι σύλλογοι εκ Θράκης επέβαλαν χωρίς αντίλογο τις θέσεις τους, καθώς και το γεγονός ότι οι τουρκόφρονες πανηγύριζαν εκ προοιμίου για την επιτυχία τους να πραγματοποιηθεί το συνέδριο στην Κομοτηνή, επιλέγοντας προκλητικά την ημερομηνία απελευθέρωσης της πόλης, είχαν δημιουργήσει μεγάλη ένταση τοπικά, αλλά και στο πανελλήνιο.

Όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα… ώσπου, εμφανίσθηκαν στον ορίζοντα οι Πομακικοί σύλλογοι…

Οι γενναίοι

Τρεις ήρωες των Πομάκων, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ από τους 40.000 της Ελληνικής Θράκης, έσωσαν την τιμή της φυλής τους και όλων των Ελλήνων Θρακιωτών, οι οποίοι εκείνη την ώρα είχαν κατακλύσει τις καφετέριες της Κομοτηνής και λιάζονταν ανέμελοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για όσα συνέβαιναν λίγο παραπέρα.

Πόσο μοιάζει, αλήθεια, η σημερινή κατάσταση με τη Σμύρνη του 1922;

Οι τρεις ήρωες ΠΟΜΑΚΟΙ τσάκισαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στη μεγάλη Πανευρωπαϊκή φιέστα που ετοίμαζε πυρετωδώς επί δύο χρόνια η Τουρκία. 

Η προσδοκώμενη μεγάλη νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η αναμενόμενη ανάδειξη της «τουρκικής ταυτότητας» της μειονότητας μέσα στην ίδια την Ελληνική Θράκη, κατέληξε σε ΒΑΤΕΡΛΩ, όταν ακόμα το πρωί της πρώτης ημέρας (14.5.2015) στην είσοδο της αίθουσας του Συνεδρίου της FUEN, εμφανίστηκαν οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ:

• Ιμάμ Αχμέτ Πρόεδρος, Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων,
• Κεμάλ Φαρζλή, Πρόεδρος Κέντρου Πομακικών Ερευνών και
• Μουσταφά Σερήφ, αρθρογράφος της εφημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ.

Η απρόσμενη εμφάνισή τους προκάλεσε κύματα ταραχής στους γενίτσαρους, οι οποίοι εσπευσμένα ενημέρωσαν τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και άλλους…

Δεν πίστευαν ότι οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ θα έβρισκαν το θάρρος να εμφανιστούν ενώπιον του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, όλων των εθνικιστικών σωματείων της Γερμανίας, των δύο ψευτομουφτήδων, του προεδρείου του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) και της ανθελληνικής μειονοτικής ηγεσίας.

Μάλιστα, όταν ο Ιμάμ Αχμέτ ρωτήθηκε από τη γραμματεία σε ποια γλώσσα επιθυμεί να έχει διερμηνεία στα ασύρματα ακουστικά που διενέμοντο στους συνέδρους, ζήτησε στα …ΠΟΜΑΚΙΚΑ, προκαλώντας αμηχανία στους υπευθύνους, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να ακολουθήσει!

Η τεράστια γκάφα του Αχμέτ Μετέ:
«ΕΙΜΑΙ ΠΟΜΑΚΟΣ!»

Ο ψευτομουφτής Ξάνθης αγωνιώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στην αίθουσα και χωρίς να γνωρίζει τις προθέσεις των τριών ΓΕΝΝΑΙΩΝ Πομάκων, ξεκίνησε την εναρκτήρια ομιλία του με αναφορά στους… Πομάκους και τους Ρωμά, αποκαλώντας τους τελευταίους υποτιμητικά «τσιγκενέ». 
Αφού έκανε μια νερόβραστη εισαγωγή, θέλοντας να προκαταλάβει δυσάρεστες εκπλήξεις, είπε o Μέτε: «Είμαι και εγώ Πομάκος». Και ενώ υποτίθεται ότι στην εναρκτήρια ομιλία του, θα μιλούσε μόνο για Τούρκους, άρχισε να αραδιάζει επιχειρήματα για να αποδείξει στους Ευρωπαίους, ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Παραδέχθηκε ακόμη ότι μιλιούνται πολλές γλώσσες μεταξύ των μουσουλμάνων, όπως τουρκικά, τσιγγάνικα, αλλά και πομάκικα, τα οποία όμως «είναι βουλγάρικα»!

Πολλοί Ευρωπαίοι αναρωτήθηκαν για το πώς είναι δυνατόν από τη μια να αναγνωρίζει την ύπαρξη των Πομάκων και από την άλλη να ισχυρίζεται ότι όλοι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι;

Με τη λήξη των χαιρετισμών, σηκώθηκε πρώτος ο ατρόμητος Μουσταφά Σερήφζήτησε το λόγο και ξεκίνησε την ερώτησή του, ειρωνευόμενος κατάμουτρα τον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λέγοντας:
«Ευχαριστώ τον Αχμέτ Μετέ, ο οποίος παραδέχθηκε ότι υπάρχουν Πομάκοι στην Ελληνική Θράκη, αλλά είπε: «Πομάκος ίσον Τούρκος».
Θέλω να δηλώσω ενώπιον όλων σας ότι δεν υπάρχει «Πομάκος Τούρκος», υπάρχουν μόνο Πομάκοι και η γλώσσα μας δεν είναι η βουλγαρική, όπως ισχυρίστηκε ο Αχμέτ Μετέ, αλλά η Πομακική. 
Μετά από αυτά που ακούσατε ερωτώ το προεδρείο της FUEN, ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε στο θέμα των Πομάκων;»
Όλα τα βλέμματα των ευρωπαίων συνέδρων στράφηκαν στον Μουσταφά.

Ό οργισμένος Αχμέτ Μετέ δεν απάντησε (τι θα μπορούσε να πει άλλωστε), αλλά απάντησε από το βήμα ο νυν πρόεδρος (Αλή Τσαβούς), του ακροδεξιού κόμματος που ίδρυσε ο Αχμέτ Σαδίκ, ΚΙΕΦ (DEB), με ένα επιχείρημα σοβαρότητας καφενείου.
Άλλωστε, ο ίδιος πριν τον κάνουν…πρόεδρο του ΚΙΕΦ, ήταν ο καφετζής στο κτίριο της μουσουλμανικής νεολαίας Κομοτηνής.
Αντί να απαντήσει στην ουσία της ερώτησης του Μουσταφά, είπε το φοβερό και φασιστικό επιχείρημα «Ας γίνει δημοψήφισμα για να δούμε τι θα δηλώσουν οι άνθρωποι. Όλοι αισθάνονται Τούρκοι». 
Το επιχείρημα εξόργισε πολλούς Ευρωπαίους άλλων μειονοτήτων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στις χώρες τους, σχολιάζοντας ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, διότι η ύπαρξη μιας ιστορικής φυλής δεν πιστοποιείται ούτε ακυρώνεται με δημοψηφίσματα τα οποία είναι πολιτικές διαδικασίες, επηρεαζόμενες από ξένες δυνάμεις εκτός κοινότητας, οι οποίες και έχουν την ισχύ και τους μηχανισμούς να επηρεάσουν με αποφασιστικό τρόπο το αποτέλεσμα…

Ήδη το θρακικό Βατερλώ των Τούρκων εντός της αιθούσης είχε ξεκινήσει…

Ήρθε η ώρα του Αχμέτ Ιμάμ:
«Ταύρος εν υαλοπωλείω…»

Ο αδημονών Αχμέτ Ιμάμ, διευθυντής της εφημερίδας μας, έλαβε το λόγο και έδωσε ανεπανάληπτο χαστούκι στον ρατσισμό του Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλων των Ευρωπαίων. Με απίστευτο θάρρος, το οποίο δεν θα είχε κανένας άλλος μουσουλμάνος της Θράκης, κατήγγγειλε δημοσίως τον Αχμέτ Μετέ ως ψευτομουφτή, ως ρατσιστή σε βάρος των Πομάκων, ως διαστρεβλωτή του ισλάμ και ως όργανο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Είπε: 
«Λέγομαι Αχμέτ Ιμάμ, είμαι ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων και ο διευθυντής της Πομακικής εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ. Εδώ στην ελληνική Θράκη, ζούν 40.000 Πομάκοι και το μεγαλύτερο τμήμα της δεν είναι τουρκικό. 
Προηγουμένως ο Αχμέτ Μετέ, ισχυρίσθηκε ότι είναι εκλεγμένος μουφτής νομού Ξάνθης. Αυτό φυσικά δεν ισχύει, διότι για να είναι κάποιος εκλεγμένος πρέπει να γίνουν εκλογές, να υπάρχουν ψηφοδέλτια, κάλπες, παραβάν ψηφοφορίας και άλλα.
Τέτοια διαδικασία δεν έχει συμβεί ποτέ στην Ξάνθη. Ήμουν 20 χρόνια δάσκαλος στη μειονοτική εκπαίδευση. Στο σχολείο ερχόταν Πομάκοι μαθητές με μητρική γλώσσα τα πομακικά. Δεν γνώριζαν ούτε μία τουρκική λέξη. Τα παιδιά για να πάψουν να μιλούν πομάκικα και να μάθουν τουρκικά, δέχονταν μεγάλη πίεση και ξυλοδαρμό. Το πομακόπουλο των έξι ετών υποχρεωνόταν να μαθαίνει ξένες γλώσσες πλην της μητρικής του και τρία αλφάβητα (αραβικό, λατινικό/τουρκικό, ελληνικό). Ο Αχμέτ Μετέ με ανατολίτικη πονηριά και τεχνάσματα, ισχυρίστηκε ότι είναι λίγο Πομάκος, λίγο Τούρκος και ότι είναι Μουφτής.
Είναι πράγματι…μουφτής, αλλά εγκάθετος της Τουρκίας και όχι εκλεγμένος από τον κόσμο! Εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα και όχι των μουσουλμάνων της Θράκης.
Όπως και άλλοι θρησκευόμενοι στη Θράκη, εκμεταλλεύονται και εμπορεύονται την ισλαμική πίστη, αντί να διδάξουν το ισλάμ που είναι θρησκεία αγάπης και σεβασμού προς κάθε γλώσσα, προς κάθε φυλή και κάθε χρώμα. Ευχαριστώ»

Αποκαλυπτική τρομοκρατία!
Επίθεση από πιθηκόμορφο Γενίτσαρο…

Η παρέμβαση του ΓΕΝΝΑΙΟΥ Ιμάμ Αχμέτ, κατακρήμνισε ως χάρτινο πύργο, μέσα σε ένα λεπτό, την ψεύτικη εικόνα που είχαν δημιουργήσει για τη Θράκη (στους Ευρωπαίους) με τόσο κόπο, χρόνο και χρήμα οι Τούρκοι.
Κύματα ασυγκράτητης οργής διαπέρασαν τους τουρκόφρονες.
Κάποιος πιθηκόμορφος γενίτσαρος εκ Ξάνθης, επιτέθηκε, αρχικά φραστικά, στην τουρκική γλώσσα, και στη συνέχεια ετοιμάσθηκε να κινηθεί απειλητικά εναντίον του διευθυντή μας.

Δυστυχώς, κάποιος συνοδός συγκράτησε τον μαινόμενο πιθηκόμορφο γενίτσαρο και έτσι χάθηκε η μοναδική ευκαιρία ενώπιον όλων των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών μειονοτήτων, να αποκαλυφθεί η ψυχολογική και φυσική βία που ασκείται σε βάρος των Πομάκων.

Εποικοδομητικές ζυμώσεις
και απόκτηση ευρωπαίων υπερασπιστών

Πολλοί Ευρωπαίοι πλησίασαν τους Μουσταφά Σερήφ και Ιμάμ Αχμέτ και τους έδωσαν συγχαρητήρια για το θάρρος τους. Ο Μουσταφά και ο Ιμάμ εξηγούσαν ακατάπαυστα την κατάσταση των Πομάκων και την ιδεολογική τρομοκρατία που υφίστανται από την Τουρκία. Χάρη, λοιπόν, στην ανοησία των Τούρκων να τους φέρουν μπροστά στα πόδια τους, είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με εκπροσώπους δεκάδων ευρωπαϊκών μειονοτήτων, που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να το πράξουν.

Το ευρωπαϊκό ακροατήριο των πομακικών προβλημάτων το ετοίμασαν με δικά τους έξοδα, οι Τούρκοι…! Μπράβο…! Αντί να διευρύνουν την διεθνοποίηση των δικών τους «προβλημάτων», βοήθησαν αποφασιστικά στη διεθνοποίηση του Πομακικού!

Μετά από αυτά, υπήρξαν επαφές και ανοίχθηκαν συγκεκριμένοι δίαυλοι επικοινωνίας με ευρωπαϊκές μειονότητες, που για ευνόητους λόγους δεν θα αποκαλύψουμε.

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ
Ήρθε από τον πλανήτη …Σείριο!

Πολλοί απόρησαν για την παρουσία του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, Αλί Ριζά Ακιντζί, ο οποίος εκλήθη (ως τι άραγε;) και απηύθυνε προκλητικό χαιρετισμό. 

Χωρίς κανένα πρόσχημα άρχισε το κατηγορητήριο σε βάρος της Ελλάδας απαριθμώντας τομείς όπου διαπιστώνει ο ίδιος παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ κλπ Κατ επανάληψιν κατονόμασε την μειονότητα της «δυτικής» (όχι πάντως «ελληνικής») Θράκης ως «τουρκική», αναφέρθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και έκανε υποδείξεις στην Ελλάδα για να επιδείξει ανεκτικότητα προς τις μειονότητες… (προφανώς όπως και η χώρα του η Τουρκία!)

Εάν αυτό γινόταν σε μία σοβαρή χώρα, ο συγκεκριμένος πρόξενος θα έπρεπε να σταλεί πακέτο από εκεί που ήρθε. Επειδή οι λεονταρισμοί του συνεχίζουν να μένουν αναπάντητοι από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, καμαρώνει και περιφέρεται μέσα στην Ελληνική Θράκη, σαν γύφτικο σκεπάρνι…

Θυμίζουμε ότι αυτός ο μισέλλην, με τον οποίο σαλιαρίζουν εμετικά σε ποικίλες εκδηλώσεις οι εγχώριοι χριστιανοί πολιτικάντηδες (βουλευτές, δήμαρχοι, σύμβουλοι και τσανακογλύφτες πάσης φύσεως), είχε πριν από λίγο καιρό το θράσος να ζητήσει να ξηλωθεί από την Καβάλα, η πινακίδα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, η οποία αναφέρεται στην Κύπρο (βλ. προηγούμενο φύλλο ΖΑΓΑΛΙΣΑ). Σημειώνουμε ότι όταν σηκώθηκε να μιλήσει σχεδόν κανείς από τους Ευρωπαίους συνέδρους δεν τον χειροκρότησε. 
Ο μόνος του οποίου τα χέρια άναψαν από τα απανωτά παλαμάκια, ήταν ο ψευτομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μετέ. Χειροκροτούσε το αφεντικό του…

Οι μουσουλμάνοι αυτοδιοικητικοί…

Η αντιδήμαρχος Κομοτηνής, κα Σιμπέλ Μουσταφάογλου, εκλήθη να απευθύνει χαιρετισμό από το βήμα, με την ιδιότητά της ως αντιδήμαρχος Κομοτηνής.
Γνώριζε ο δήμαρχος Κομοτηνής κ. Γ. Πετρίδης τι έγινε με την αντιδήμαρχο που ο ίδιος διόρισε (παρά το γεγονός ότι προέρχεται από αντιπολιτευόμενο φιλο-τουρκικό συνδυασμό); Μήπως «κάνει τον Κινέζο», κρύβεται επιμελώς, συμφωνεί, έδωσε έγκριση ή δεν τον νοιάζει;

Μάλιστα, κάποιοι ευρωπαίοι σύνεδροι, αναρωτήθηκαν γιατί στο περυσινό (2014) προπαρασκευαστικό του Συνεδρίου, ταξίδι τους στην Κομοτηνή, όταν συναντήθηκαν με το δήμαρχο Κομοτηνής κ. Γ. Πετρίδη, αυτός δεν τους είπε λέξη για τους Πομάκους;

Χαιρετισμό όμως απηύθυνε και ο αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης κ. Κατραντζή Μουσταφά. Αν και η τοποθέτησή του ήταν ήπια, γεννάται και πάλι το ερώτημα: είχε την έγκριση του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κ. Γ. Παυλίδη;
Την προσφώνησή του δεν την έκανε ούτε ως ιδιώτης, ούτε ως επαγγελματίας, αλλά ως αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης... το γνώριζε ο κ. Παυλίδης, ή και αυτός κάνει την (Ξανθιώτικη) πάπια;

Οφείλουν και οι δύο – περιφερειάρχης και δήμαρχος- να απαντήσουν, τουλάχιστον, στους χριστιανούς ψηφοφόρους τους…

Φωτογραφική τρομοκρατία!
Οι δράστες συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω…

Κλασική μέθοδος των γενίτσαρων, οι οποίοι φυτοζωούν από τα ψίχουλα που τους πετάει ο εκάστοτε Τούρκος πρόξενος, είναι να εμφανίζονται σε εκδηλώσεις με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και να φωτογραφίζουν «αντιφρονούντες», για να παραδώσουν στη συνέχεια το υλικό στο προξενείο. 

Την ίδια τακτική ακολούθησαν και μέσα στην αίθουσα ήδη από τα πρώτα λεπτά του συνεδρίου, όταν με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους προέδρους των Πομακικών Συλλόγων τους φωτογράφιζαν προκλητικά, ακατάπαυστα και σχεδόν εξ επαφής, ώστε να ασκήσουν επάνω τους ψυχολογική βία. 

Το μήνυμα ήταν «σας φωτογραφίζουμε και θα ακολουθήσουν τα δέοντα…». 
Όμως και πάλι συνάντησαν την αδιαφορία των Γενναίων Πομάκων. 

Σαν μην έφθανε αυτό, στη συνέχεια, ένας εξ αυτών, συνελήφθη επ’ αυτοφώρω από συνεργάτη της εφημερίδας μας, να δείχνει με ρουφιάνικο τρόπο, τις φωτογραφίες με τα πρόσωπα των Πομάκων, στον καθήμενο αντιπρόεδρο του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) Οζάν Αχμέτογλου, στο διερμηνέα του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής (με το ξυρισμένο κεφάλι) και σε άλλους... 
Ο θύτης έγινε θύμα… Θαυμάστε την απαθανάτιση της υπέροχης στιγμής από φωτογραφική μηχανή της ΖΑΓΑΛΙΣΑ! Μία εικόνα χίλιες λέξεις…

Το δείπνο και οι …απολογίες των Τούρκων
Ξεβράκωμα του ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ

Όταν, στο δείπνο, οι Ευρωπαίοι ρώτησαν τους Τούρκους τι συμβαίνει, αυτοί άρχισαν να τους λένε ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι, ότι η γλώσσα τους δεν υπάρχει, ότι είναι βουλγαρική, όλοι είναι Τούρκοι, και αυτοί είναι βαλτοί άνθρωποι του ελληνικού κράτους, που θέλουν να τους …διαλύσουν και άλλα. 

Την επομένη, οι Ευρωπαίοι μετέφεραν τα επιχειρήματα των Τούρκων στον Αχμέτ Ιμάμ και όταν τους εξήγησε τη σχέση του με το ελληνικό κράτος και τους διωγμούς που υπέστη και υφίσταται από αυτό μέχρι σήμερα, κυριολεκτικά σοκαρίστηκαν.

Ο Αχμέτ Ιμάμ, όπως γράψαμε και σε πρόσφατο φύλλο της ΖΑΓΑΛΙΣΑ, απολύθηκε από το ελληνικό κράτος από τη θέση του εκπαιδευτικού και παρέμεινε ως σήμερα άνεργος και πένης. Αυτή είναι η στήριξη του ελληνικού κράτους…

Γνωστοποιήθηκε ακόμη στους Ευρωπαίους συνέδρους ότι η τουρκο-μειονοτική ηγεσία και προσωπικά ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ, αρνείται να καταδικάσει τα εγκλήματα της ισλαμο-φασιστικής οργάνωσης ISIS και των βάρβαρων τεράτων του… ισλαμικού κράτους. Η σιωπή είναι υποστήριξη…

Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα αυτιά τους…
Κατάλαβαν ότι τα πράγματα στην Ελληνική Θράκη δεν είναι όπως τους τα παρουσίαζαν οι Τούρκοι και ότι ο αγώνας των Πομάκων είναι μοναχικός και δίδεται κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Επιθετικός κατά των διοργανωτών και ο εκπρόσωπος της Φρυζίας Frank de Boer, ο οποίος τη δεύτερη μέρα άσκησε έντονη κριτική για την κατάχρηση του χρόνου από τους (τουρκόφρονες) ομιλητές

ΜΑΖΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Καθηγητής Κων. Τσιτσελίκης
«Η μειονότητα να ανεχθεί ετερότητες στο εσωτερικό της…»

Θετική εξέλιξη, την οποία καταγράφουμε και θα την έχουμε υπ’ όψιν μας για το μέλλον, είναι η αργοπορημένη στροφή προς την πραγματικότητα του καθηγητή Κων/νου Τσιτσελίκη, ο οποίος αφού ταλανίσθηκε επί μακρόν από τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, αντιλήφθηκε επιτέλους την ύπαρξη των Πομάκων και τα πολιτιστικά τους δικαιώματα. 

Στην εισήγησή του είπε μεταξύ άλλων:
«Έχουμε την ελευθερία να δηλώνουμε ότι είμαστε Τούρκοι, Λάπωνες Σουηδοί, εκεί έχουμε ένα πρόβλημα ακόμα, και στο συμβολικό του ονόματος ….να μπορούμε να δραστηριοποιούμαστε γύρω από μια ονομασία, όποια και αν είναι και αυτή, και ας είναι και Πομάκος, Τσιγγάνος, Σουηδός κλπ, αυτό πειράζει και αυτό πειράζει και τις δυο πλευρές, και τους μειονοτικούς Τούρκους και τους Έλληνες και τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Αυτό λοιπόν θα πρέπει, να το δει, και η ίδια η μειονότητα, να μπορέσει να ανεχθεί άλλες ετερότητες στο εσωτερικό της…μπορεί να υπάρχουν Πομάκοι ή Τσιγγάνοι, να είναι μουσουλμάνοι, αλλά δεν είναι Τούρκοι. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν ότι η ελευθερία, το να δηλώνω οτιδήποτε είναι συστατικό στο ζήτημα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων».

Συγγραφέας Ηρακλής Μήλλας
«Οι Πομάκοι δεν έχουν μητέρα πατρίδα…»

Ο Κωνσταντινουπολίτης συγγραφέας Ηρακλής Μήλλας, ο οποίος διατηρεί σχέσεις με μέλη της εθνικιστικής ηγεσίας, στην εισήγησή του είπε μια αλήθεια (ελπίζουμε να μην του ξέφυγε) η οποία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το βαθμό …αποδοχής του! 
Κατηγόρησε σαφώς τη μειονότητα ότι γινόμενη υποχείριο της Τουρκίας χάνει το δικό της λόγο και δημιουργείται «ένα πλαίσιο έλλειψης δημοκρατίας γιατί πλέον δεν ανέχονται μειονότητες μέσα στη μειονότητα (Σημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ: εννοεί τους Πομάκους, χωρίς να τους κατονομάζει), δηλαδή δεν θέλουν να υπάρχουνε φωνές που διαφοροποιούνται και χαλάνε τη συνοχή αυτής της μειονότητας … εάν έχεις μία άλλη αντίληψη τότε θεωρείσαι ξένο σώμα μέσα στη μειονότητα, οπότε και προδότης της μειονότητας».

Σε άλλη παρέμβασή του, απαντώντας σε τοποθέτηση του Χαλίτ Χαμπίπογλου, ο οποίος κινιόταν σε λογικές που δεν είναι αποδεκτές στην Ευρώπη (όπως, ότι όλες οι μειονότητες έχουν μητέρα πατρίδα), είπε: «δεν ξέρω πόσοι είναι στη Θράκη (sic), αλλά οι Πομάκοι δεν έχουν μητέρα πατρίδα, όπως και οι Ρωμά».

Επιτέλους, ο κ. Μήλλας ωριμάζει με τα χρόνια και βρήκε το θάρρος να αναφέρει δημοσίως το …απαγορευμένο μας όνομα. Μια πολύ ευγενική και κεκαλυμμένη διατύπωση για να περιγράψει τη σκληρή γενοκτονία που υφίστανται οι Πομάκοι.

Καθηγητής Μαυρομμάτης Γιώργος
«Αν δεν υπάρχουν Πομάκοι στη Θράκη, τότε, δεν υπάρχουν και Τούρκοι…»

Στο διάλειμμα της πρώτης μέρας του συνεδρίου, οι Ιμάμ Αχμέτ, Κεμάλ Φαρζλή και Σερίφ Μουσταφά καθόταν στα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου «Χρήστος και Εύη», ανάμεσα σε Τούρκους εθνικιστές και ευρωπαίους εκπροσώπους μειονοτικών ομάδων. Από μπροστά τους πέρασε ο καθηγητής Γιώργος Μαυρομμάτης, ο οποίος χτύπησε φιλικά στην πλάτη τον Ιμάμ Αχμέτ και έδωσε συγχαρητήρια στους Πομάκους για την παρέμβαση τους και στη συνέχεια είπε δυνατά (για να τον ακούσουν και οι Τούρκοι) «το λέω πάντα εγώ, πως αν δεν υπάρχουν Πομάκοι, τότε, δεν υπάρχουν και Τούρκοι στη Θράκη». Φεύγοντας του έδωσαν το ενημερωτικό φυλλάδιο Pomaks: Cultural Genocide.

Οθωμανικά μνημεία και άδεια καθίσματα!
Προσβολή στους Οθωμανούς…

Και ενώ αναμενόταν να καταγγελθεί πανηγυρικά στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η βάρβαρη συμπεριφορά των Ελλήνων σε βάρος των οθωμανικών μνημείων της Θράκης, αντιθέτως, αυτός τον οποίο …κατήγγειλαν οι σύνεδροι, ήταν ο ομιλητής Ιμπραχίμ Μπαλταλί (εκδότης του εθνικιστικού τουρκόφωνου περιοδικού Batı Trakya Ruzgari), ο οποίος τους έπρηξε με τις μπουρδολογίες που αράδιαζε.
Μία ευρωπαία σύνεδρος κυριολεκτικά κοιμόταν στη θέση της… Για λόγους ευγενείας δεν δημοσιεύουμε την φωτογραφία της.

Από ένα σημείο και μετά, ο αμήχανος Μπαλταλί, άρχισε να προβάλει γρηγορότερα τις διαφάνειές του, διότι οι Οθωμανοί δεν συγκινούσαν ιδιαιτέρως τους συνέδρους… Στο διάδρομο είχε περισσότερο κόσμο από ό,τι μέσα στην αίθουσα. Οι φαντασιώσεις του Μπαλταλί, είχαν άδοξο τέλος μπροστά στα άδεια καθίσματα της αιθούσης...

«Τα παραπαίδια των Τούρκων»
Προκλητική απαξίωση των σκοπιανιζόντων

Εντύπωση προξένησε η πολυεπίπεδη περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισαν οι τουρκόφρονες τους εξ Εδέσσης σκοπιανίζοντες, ήτοι την εισηγήτρια Νατσουλίδου Ευγενία, τον Πέτρο Καζιά και τον παπά Τσαρκνιά. 

Η εναρκτήρια προσβολή άρχισε με την ομιλία του ψευτομουφτή Ξάνθης, ο οποίος αναφερόμενος στους Πομάκους είπε ότι δεν είναι «ούτε Έλληνες, ούτε Μακεδόνες, αλλά Τούρκοι», απαντώντας έτσι στους κατά καιρούς ισχυρισμούς των ελλήνων σκοπιανιζόντων, ότι οι Πομάκοι είναι εξισλαμισμένοι «Μακεδόνες». 

Επί πλέον, την ώρα της εισηγήσεως της Νατσουλίδου, οι περισσότεροι τουρκόφρονες είχαν φύγει στην Κομοτηνή ή ήταν χαλαροί και απολάμβαναν αναψυκτικά στο μπαρ και την πισίνα του ξενοδοχείου.

Κάποιοι ισλαμιστές τουρκόφρονες ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα από την θρησκευτική περιβολή του παπα- Τσαρκνιά, σχολιάζοντας «Τι δουλειά έχουν εδώ οι άπιστοι χριστιανοί;» 

Πράγματι, τα δάκρυα που χύνουν οι Τούρκοι για τα …προβλήματα των σκοπιανιζόντων είναι αποκλειστικά και μόνο κροκοδείλια (και ανθελληνικά). Ας ζούσαν οι σκοπιανίζοντες μέσα στην Τουρκία και τότε θα βλέπαμε πως θα τους συμπεριφερόντουσαν οι Τούρκοι και σε πόσα συνέδρια για τα μειονοτικά δικαιώματα θα τους προσκαλούσαν…

Και μια σοφή συμβουλή- ελληνική φράση: Τούρκο φίλευε, τον κώλο σου φύλαγε…

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ…

Ο πρόεδρος της FUEN κ. Hans Heinrih Hansen, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση όταν άρχισαν «με το καλημέρα» εντός της αιθούσης και στο παρασκήνιο να εξαπολύονται τα πομάκικα βέλη.

Όταν, μάλιστα, στο πρώτο διάλειμμα, περικυκλώθηκε από τους ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ Πομάκους, είπε ότι έχουν ενδιαφέρον τα όσα ισχυρίζονται και θα τα εξετάσει… όταν όμως η πίεση επάνω του αυξανόταν, έσπευσε να φύγει άρον άρον μη τυχόν και τον δουν οι Τούρκοι και τον κακο-χαρακτηρίσουν για τις κακές του συναναστροφές…

Τι φοβάται ότι θα χάσει άραγε και το έβαλε στα πόδια ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος της FUEN;
Μήπως να μην τον δουν οι Τουρκόφρονες και τον κατηγορήσουν ότι στηρίζει τους Πομάκους;

ΚΑΙ …ΠΟΜΑΚΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ!

Πού ήταν άραγε οι πλουσίως -ανά το πανελλήνιο περιφερόμενοι- και επιδαψιλευμένοι με ηθικές και λοιπές απολαβές Πομάκοι, οι οποίοι προβάλλονται ακατάπαυστα από τις τοπικές εφημερίδες και τα τοπικά ΜΜΕ;

Οι πληροφορίες λένε ότι έκλ... μέντες (ή πομάκικες πατάτες)!
Οι εκ του ασφαλούς κορώνες είναι εύκολες, όμως η Μεγάλη Μάχη της Θράκης (πανευρωπαϊκής εμβέλειας) δόθηκε στις 14-16 Μαΐου 2015 και αυτοί ήταν ΑΠΟΝΤΕΣ (κρυμμένοι στα σπίτια τους).

Ο Καραϊσκάκης σε όσους την κρίσιμη στιγμή της μάχης την κοπανούσαν και άφηναν αφύλακτα τα ταμπούρια στον επιτιθέμενο εχθρό, όταν ξαναεμφανίζονταν στο προσκήνιο τους φώναζε και ενώπιον όλων, τους φορούσε το βρακί της Κατερίνας…

Εμείς, θα τους φορέσουμε το βρακί της Εμινέ (τυχαίο όνομα το οποίο θα χρησιμοποιούμε πλέον…).

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ!

Πού ήταν άραγε οι χριστιανοί βουλευτές Θράκης (πρώην και νυν) τους οποίους ψήφισαν οι χριστιανοί συμπολίτες για να τους εκπροσωπούν; Απουσίαζαν στην Αθήνα, πόζαραν καμαρωτοί σε καμιά τοπική παρέλαση, επισκέφθηκαν κανένα πανηγύρι, ασχολιόντουσαν με τις επιχειρήσεις τους, ή είχαν εκδράμει στα εξοχικά τους να απολαύσουν την ηλιόλουστη μέρα; Προφανώς είχαν σοβαρότερες ασχολίες… από την υπεράσπιση της πατρίδας από τον επιτιθέμενο τουρκικό αλυτρωτισμό… Το χειρότερο είναι ότι υπήρξαν συγκεκριμένοι πολίτες που τους τηλεφώνησαν και τους ζήτησαν να δράσουν, αλλά άκουσαν μύριες πολιτικάντικες δικαιολογίες…
Μόλις περάσει η βροχή θα τους ξαναδούμε καμαρωτούς να εμφανίζονται δημοσίως σαν τα σαλιγκάρια…

Στέργιος επισμάνεψε…(ή, Στέργιος κοιμάται όρθιος…)
(Θρακιώτικο δημοτικό τραγούδι)

Απόντα από το κρίσιμο συνέδριο όλα τα υπερ-πατριωτικά θρακιώτικα σωματεία, σύλλογοι, ομοσπονδίες και οι κατά καιρούς αναφυόμενοι Θρακάρχες, σαχλοειδείς μπούφοι, αναλυτές, πολιτικάντηδες και ειδήμονες περί Θράκης. 

Πληροφορηθήκαμε ότι κάποιοι πολίτες απηύθυναν έκκληση σε συγκεκριμένα θρακιώτικα σωματεία να δραστηριοποιηθούν, αλλά συνάντησαν την απόλυτη μακαριότητα… Προφανώς οι πίτες, οι μεταξύ τους βραβεύσεις, οι χοροί και τα τραγούδια, τους απασχολούν περισσότερο από την υπεράσπιση της ιδιαίτερής τους πατρίδας…

Είναι περιττό να αναφερθούμε και στην απουσία καθηγητών ειδικών σε θέματα (μειονοτικών δικαιωμάτων, οθωμανικής ιστορίας κλπ κλπ) από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, οι οποίοι θυμούνται τον ακριτικό του χαρακτήρα, μόνο όταν είναι να ζητήσουν χρήματα από την Αθήνα. Ποιος χαζός θα παρατήσει τη ζεστασιά της άνετης πολυθρόνας στο γραφείο του, για να ασχοληθεί με αυτά; Και τι τους νοιάζει αυτούς αν συντελείται μια πολιτισμική γενοκτονία στη Θράκη ή αν απειλείται η ίδια η Θράκη; Ποτέ κανείς κύριος καθηγητής (τρομάρα τους!) δεν έχασε όταν κρύφτηκε ή σιώπησε…

Το ελληνικό ΥΠΕΞ και οι …τρεις συνιστώσες
Δημιουργική ασάφεια…!

Και μέσα στον ορυμαγδό της μάχης ενεφανίσθη και η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, όλο… γενναιότητα! Φυσικά και αστειευόμαστε, διότι πρόκειται για ανακοίνωση ενός υπουργείου του οποίου, η αδιάφορη και καλοβολεμένη αραχνιασμένη γραφειοκρατία, συμβάλλει επί δεκαετίες στη γενοκτονία μας και μας παραδίδει ξανά και ξανά στους Τούρκους. 
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, φαίνεται ότι κινήθηκε στο κλίμα της δημιουργικής ασάφειας του Βαρουφάκη, αφού ο μέγας διπλωματικός εγκέφαλος που την συνέταξε προέτρεψε την FUEN να εκπροσωπηθούν στο συνέδριό της και οι τρεις μειονοτικές συνιστώσες…χωρίς όμως να τις κατονομάζει. 
Το αποτέλεσμα είναι ότι η ανακοίνωση προκάλεσε τον γέλωτα και την ειρωνεία ευρωπαίων συνέδρων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τα της περιοχής και αναρωτιόντουσαν εάν οι άλλες δύο μειονοτικές συνιστώσες, πλην της τουρκικής, είναι οι Ζουλού ή οι ιθαγενείς της Παπούα-Νέας Γουϊνέας…

ΧΑΘΗΚΑΝ(!) οι αιτήσεις των Πομάκων…
Συμβαίνει και εις τας Ευρώπας…

Ο δύο ιστορικοί σύλλογοι, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων και το Κέντρο Πομακικών Ερευνών, είχαν αποστείλει από κοινού αιτήματα εγγραφής τους στην FUEN στις 1/11/2014. 
Μετά από άκαρπη αναμονή ενός και πλέον μήνα ενόχλησαν τηλεφωνικώς τη Γραμματεία της FUEN, ο οποία με ηλεκτρονικό μήνυμα (φέρων την υπογραφή της κας Jenni Ali-Huokuna) τους απάντησε ότι πρέπει να συμπληρώσουν ειδικά έντυπα-αιτήσεις και ότι «οι αιτήσεις εγγραφής των δύο Πομακικών Συλλόγων θα εξετασθούν στην επόμενη Γενική Συνέλευση των μελών της FUEN , τον Μάϊο του 2015 στην Κομοτηνή». 
Πράγματι, συμπληρώθηκαν τα έντυπα και απεστάλησαν για μεν το Κέντρο Πομακικών Ερευνών στις 17.2.2015 και για τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πομάκων στις 18/2/2015.
Και η FUEN ετήρησε σιγή ασυρμάτου…

Όταν ενοχλήθηκε και πάλι η Γραμματεία στις 11/5/2015 (παραμονές του Συνεδρίου) η απάντηση ήταν ότι δεν βρίσκουν τις αιτήσεις…!

Αμέσως (11/5/2015), εστάλησαν και πάλι μαζί με το ιστορικό και συνημμένα όλα τα έγγραφα που απεδείκνυαν ότι οι αιτήσεις υποβλήθηκαν αρχικά από την 1/11/2014.
Και πάλι ο ασύρματος της FUEN εσίγησε… έως ότου αφίχθη σύσσωμη στην Κομοτηνή (13.5.2015) και επακολούθησαν όσα περιγράφουμε.

Άραγε, χάθηκαν και οι δύο ατομικές αιτήσεις του προέδρου κ. Ιμάμ Αχμέτ, ο οποίος ζήτησε γραπτώς να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των εισηγητών με θέμα τα «Δικαιώματα των Πομάκων» (επιστολές προς τη FUEN, της 26.3.2015 και μετά από μάταιη αναμονή, στις 15.4.2015);

Πάντως η Γραμματεία δεν έχασε φέτος τις αιτήσεις εγγραφής των «Μακεδόνων» της Αλβανίας ή πέρυσι των «Τούρκων» της Δωδεκανήσου…

ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

Μακελειό και την τρίτη μέρα (Σάββατο 16.5.2015) στην κεκλεισμένων των θυρών Γενική Συνέλευση, όπου δεν παρέστησαν οι δύο πομακικοί σύλλογοι, διότι συμμετείχαν μόνο τα μέλη της FUEN.

Τα πρόσωπα των εξερχομένων τουρκοφρόνων μαρτυρούσαν ότι και εκεί δεν τα πήγαν τόσο καλά όσο ήλπιζαν. Το επιβεβαίωσαν και οι Ευρωπαίοι στους οποίους απευθυνθήκαμε. Αφαιρέθηκαν ουσιώδη στοιχεία από το ετοιματζίδικο Ψήφισμα που υπέβαλε ο πρόεδρος της FUEN, κ. Hans Heinrih Hansen και απηχούσε αποκλειστικά τις ανθελληνικές θέσεις των Τούρκων.

Τελικώς, εγκρίθηκαν τρία ψηφίσματα, εκ των οποίων στο ένα οι σύλλογοι των τουρκοφρόνων ψήφισαν λευκό, διότι όπως έγινε αντιληπτό τους ενόχλησε ιδιαίτερα μία συγκεκριμένη παράγραφος, η οποία θεωρούν ότι θίγει την Μητέρα Πατρίδα Τουρκία, επιβεβαιώνοντας έτσι μόνοι τους ότι είναι αλυτρωτικά όργανα ενός ξένου κράτους.

Το απόσπασμα του ψηφίσματος που τους στενοχώρησε:
“Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities - FUEN)
Καλεί όλα τα Κράτη: 
Να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι οι μειονότητες διαθέτουν τη δική τους υπόσταση, να μην εκλαμβάνουν τις μειονότητες ως αντικείμενα κρατών – προστατών και να εγκαταλείψουν πρακτικές εκμετάλλευσης των μειονοτήτων και των δικαιωμάτων τους για την προώθηση των αλυτρωτικών τους διεκδικήσεων”

Οι …καταπιεσμένοι Κομοτηναίοι ομιλητές

Κάποιοι από τους εκ Θράκης ομιλητές του συνεδρίου:
Περβίν Χαϊρουλάχ, μόνιμη συκοφάντης της Ελλάδος σε όλα τα διεθνή φόρα
Χαλίλ Μουσταφά, καταπιεσμένος νεαρός δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κομοτηνής
Ονούρ Μουσταφά Αχμέτ, καταπιεσμένος απόφοιτος του ΔΟΣΑ (Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης)
Ιμπραχίμ Μπαλταλί, καταπιεσμένος εκδότης του εθνικιστικού τουρκόφωνου περιοδικού Batı Trakya Ruzgari
Χαλίτ Χαμπίπογλου, καταπιεσμένος πρόεδρος της «Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικοθρακιωτών Ευρώπης»

Επιμύθιον
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΔΗΛΩΣΗ!

Ο Ιμάμ Αχμέτ, έκανε την ακόλουθη απολαυστική δήλωση: 

«Χάρη στα εγχώρια όργανα της Τουρκίας καταφέραμε να διεθνοποιήσουμε το Πομακικό. Πλέον τα μέλη της FUEN θα έχουν τη δυνατότητα να πληροφορούνται σε τακτική βάση για όλες τις εξελίξεις στη Θράκη, από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πομάκων και την ΖΑΓΑΛΙΣΑ. Ευχαριστούμε θερμά όλους τους διοργανωτές και ιδιαίτερα το κόμμα ΚΙΕΦ (DEB) , την Ομοσπονδία Τούρκων Θρακιωτών Ευρώπης και τον Σύλλογο Αποφοίτων Πανεπιστημίων, για τη διεύρυνση των οριζόντων του Πομακικού κινήματος. Το Συνέδριο της FUEN ήταν εξαιρετικά χρήσιμο για τους Πομάκους και τον αγώνα μας. Τους προτείνω να γίνει ξανά στην Κομοτηνή και το έτος 2016…».

Πηγή εφημ. "Ζαγάλισα"

25 Μαΐου 1834: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας καταδικάζονται σε θάνατο.
Είχαν κατηγορηθεί ότι συνωμοτούσαν κατά της αντιβασιλείας.

Υπέρ της απαλλαγής τους ψηφίζουν οι δικαστές Γεώργιος Τερτσέτης και Αναστάσιος Πολυζωίδης.

Την επομένην ο βασιλεύς Όθων μετέτρεψε την ποινήν εις 20ετή ειρκτήν. Ο Κολοκοτρώνης, όταν το επληροφορήθη ανέκραξε με την γνωστήν θυμοσοφίαν του «θα τον γελάσω τον μεγαλειότατο. Δεν θα ζήσω 20 χρόνια».

Μετά την ενηλικίωσίν του, ο Όθων (1835) απένειμε πλήρη χάριτα εις τούς καταδικασθέντας καί ετίμησε πολλαπλώς τον Γέρο τού Μοριά.

Η δίκη άρχισε στις 30 Απριλίου 1834 και διεξήχθη στο τουρκικό τζαμί του Ναυπλίου. Εισαγγελέας ήταν ο Εδουάρδος Μάσον, ο οποίος και κατηγόρησε με άκαμπτο πείσμα τον Κολοκοτρώνη.

Η εμφάνιση του Κολοκοτρώνη στο εδώλιο είχε συγκλονίσει το ακροατήριο, όταν μάλιστα στην ερώτηση του προέδρου «Τι επάγγελμα κάνεις;» ο Γέρος του Μοριά απάντησε:

«Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δείλιασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για την λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω».

Η Μάχη του Γρανικού

Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά της Περσικής Αυτοκρατορίας, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη. Έλαβε χώρα στις 22 Μαΐου του 334 π.Χ. στον ποταμό Γρανικό (σημερινό Μπιγκάτσαϊ), που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά της Μικράς Ασίας, κοντά στην Τροία.

Οι Πέρσες σατράπες Μιθριδάτης και Σπιθριδάτης κατείχαν τη μία όχθη του Γρανικού ποταμού, έχοντας υπό τας διαταγάς τους 12.000 πεζούς, 15.000 ιππείς και 5.000 έλληνες μισθοφόρους υπό τον Μέμνωνα τον Ρόδιο. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξανδρος παρέταξε 30.000 πεζούς και 5000 ιππείς.

Ο Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει στις αρχές Μαΐου από την Πέλλα με το στρατό του και στόλο 160 πλοίων με στρατηγούς τους Παρμενίωνα, Φιλώτα, Κράτερο, Κλείτο και Ηφαιστίωνα. Στη Μακεδονία άφησε ως αντικαταστάτη του τον Αντίπατρο με 12.000 πεζούς και 1.500 ιππείς. Δια μέσου της Θράκης φθάνει στον Ελλήσποντο, όπου τον ανέμενε ο στόλος του, ο οποίος διαβίβασε τις δυνάμεις του στη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα στην Άβυδο, υπό την εποπτεία του Παρμενίωνα.

Ο Αλέξανδρος αποσπάστηκε για λίγο από το στρατό του για να θυσιάσει στο τέμενος του Πρωτεσίλαου (του πρώτου έλληνα που εφονεύθη στον Τρωικό Πόλεμο) στην Ελεούντα, ενώ στη συνέχεια μετέβη στο Ίλιον, όπου τέλεσε θυσία στην Αθηνά και αγώνες προς τιμή του Αχιλλέα.

Όταν επέστρεψε στην Άβυδο πληροφορήθηκε από τους στρατηγούς του ότι οι Πέρσες τον ανέμεναν παρατεταγμένοι στην όχθη του Γρανικού. Η θέση τους ήταν πλεονεκτική, καθώς η όχθη του ποταμού ήταν απότομη. Ο Αλέξανδρος μετά από εισήγηση του Παρμενίωνα διαβαίνει τον ποταμό την αυγή της 22ας Μαΐου και επιτίθεται με τη δεξιά του πτέρυγα, της οποίας προΐστατο ο ίδιος, έχοντας εφαρμόσει τη Λοξή Φάλαγγα.

Ο Αλέξανδρος μάχεται μεταξύ των πρώτων. Σε μία στιγμή της μάχης, ο πέρσης σατράπης Σπιδριδάτης υψώνει το ξίφος του για να τον σκοτώσει. Με μία αστραπιαία κίνηση ο Κλείτος αποκόπτει το χέρι του Σπιθριδάτη και σώζει τον Αλέξανδρο. Εν τω μεταξύ, οι περσικές δυνάμεις είχαν υποπέσει σ' ένα σημαντικό τακτικό σφάλμα με καθοριστική σημασία στην έκβαση της μάχης. Είχαν τοποθετήσει τους ιππείς έμπροσθεν των πεζών, με αποτέλεσμα όταν αυτοί άρχισαν να υποχωρούν υπό την πίεση των Μακεδόνων να παρασύρουν τους πεζούς, οι οποίοι βάλλονταν ανηλεώς από τους σαρισοφόρους.

Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας μόνους στο πεδίο της μάχης τους έλληνες μισθοφόρους. 2.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στάλθηκαν σιδηροδέσμιοι στη Μακεδονία για καταναγκαστικά έργα, επειδή «παρά τα κοινή δόξαντα τοις Έλλησι, Έλληνες όντες εναντία τη Ελλάδι υπέρ των βαρβάρων εμάχοντο», όπως αναφέρει ο Αρριανός. Οι απώλειες των Μακεδόνων ανήλθαν σε 150 άνδρες, ενώ οι Πέρσες έχασαν 4.000 στρατιώτες.

Την επομένη του θριάμβου του, ο Αλέξανδρος διέταξε να ταφούν οι πεσόντες άνδρες του μετά των όπλων τους, αλλά και έλληνες μισθοφόροι κατά τα έθιμα. Διέταξε, επίσης, να αποσταλούν στον Παρθενώνα ως αφιέρωμα 300 περσικές ασπίδες με την επιγραφή «Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου και οι Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων».

Η νίκη του Αλέξανδρου καταρράκωσε το ηθικό των Περσών, ενώ άρχισε να δημιουργείται η φήμη περί του αηττήτου του Αλέξανδρου. Η μία μετά την άλλη οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας απελευθερώθηκαν και δημιουργήθηκε ένα προγεφύρωμα, χρήσιμο στον Αλέξανδρο για τη συνέχιση της εκστρατεία του κατά των Περσών.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΕΣΕ ΝΕΚΡΗ Η ΗΡΩΙΔΑ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821 ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

Κόρη του υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά. Στα 17 της παντρεύτηκε τον σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία.

Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον σπετσιώτη πάμπλουτο εφοπλιστή Δημήτριο Μπούμπουλη, από τον οποίο έλαβε το όνομα Μπουμπουλίνα, με το οποίο έγινε γνωστή. Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο.

Με την περιουσία του συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Όμως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806. Με τη μεσολάβηση του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της.

Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε τη ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων», για το οποίο δαπάνησε 25.000 δίστηλα. Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση.

Ο Εθνικός Ξεσηκωμός βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντη- κοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα, επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως τη σκιαγράφησε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για τη διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Άργους. Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από τη μήνη των πολιορκητών.

Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του 1824. Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από το γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα.

Έτσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλώφ. Ο Ορλώφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. Στη λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου. Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από τη Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα.

Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου 1831. Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΩΝ ΑΝ.ΕΛ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ.
- Μία εικόνα,χίλιες λέξεις.Εχει υπάρξει παγία θέσις μας στήν πολιτική,καθεστωτική μας άποψη.Τα κόμματα υπήρξαν ο νεκροθάπτης της Πατρίδος.Κάπως πιό ελαφρά το επανέλαβε ο, κακή τη μοίρα, κομμουνιστής πρωθυπουργός στην συνεντευξήν του στην εκπομπή ''Στον Ενικό'' στην τηλεόραση.
- Πίσω από κάθε κόμμα τού κοινοβουλίου,θα υπάρχει πάντα,επόπτης,παρατηρητής,οργανωτής καί καθοδηγητής,το παγκόσμιο σιωνιστικό σύστημα.Είμαστε βέβαιοι καί γιά τούς ΑΝ.ΕΛ, όπως γιά όλους.Δέν ήταν δυνατόν να συμβεί αλλιώς.
- Ο χονδρός καπιταλιστής πρόεδρος,με τις δήθεν εθνικές κορώνες,δεν μας άφησε καμία αμφιβολία γιά την μετεκλογική του εξέλιξη,όταν στον προεκλογικόν λόγον του στη Θεσσαλονίκη μας...''καθησύχαζε'' λέγοντας γελώντας: '' Όσο γιά τα κονσερβοκούτια μην φοβάστε! Εγώ είμαι εδώ.'' Δηλαδή ήξερε ότι θα έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ καί αυτός θα τον εστήριζε.
- Αφιερώνουμε την ανωτέρω φωτογραφία σ' αυτόν τον λαόν πού δεν θέλει να πεισθεί.Δεν θέλει να καταλάβει.Τότε,ας πάθει.Ίσως μάθει.
- Εμείς οι Εθνικισταί, θα είμεθα πάντα οι προφήτες του.Όταν στην φωνή μας πεισθεί,τότε,θα ξημερώσει η ημέρα τού λυτρωμού καί της ελευθερίας του.

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ.

Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.
Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε και πιθανώς να κατέληξε ως προσάναμμα. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.
 Λίγους μήνες αργότερα το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης αποστέλει ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του Γ.Ε.Ν.. Στις 23 Νοεμβρίου του 1975 της απονέμεται μετάλλιο "για τις προσφερθείσες εθνικές της υπηρεσίες". Τελικά, καταβεβλημένη από τις κακουχίες της σκληρής της ζωής θα αποβιώσει σε ηλικία 92 ετών για να φύγει με ένα φέρετρο σκεπασμένο με τη Σημαία που πιστά υπηρέτησε στις 13 Μαΐου του 1982. Ήταν η τελευταία γυναίκα που ετάφη με στρατιωτικές τιμές. Η κληρονομιά που μας άφησε φαντάζει δυσβάσταχτη στην εποχή που τις σημαίες τις παίρνουν οι αγέρηδες του Αιγαίου. Σήμερα για κάποιους ευτραφείς οι πόλεμοι δεν αξίζει να γίνονται για λίγα βράχια.
 Ηρωική Κυρά μας, ενσάρκωση του Διγενή και των μπουρλοτιέρηδων του Αιγαίου. Ξέρουμε πως τα βράδια που η σημαία δεν μπορεί να ησυχάσει στον ιστό της και υποστέλλεται, τότε η μορφή σου εμφανίζεται πάνω από τη θάλασσα. Με βλέμα αγέρωχο δείχνεις το πού θα πρέπει κάποια μέρα ο Ελληνικός Στρατός να υψώσει τη δική του Σημαία με τον Αϊ-Γιώργη...