ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Κυριαρχεί η αίσθηση πως η Τουρκία και η εφαρμοζόμενη πολιτική της
είναι το πρόβλημα της Ελλάδας. Αυτή είναι λάθος «αίσθηση» των
τεκταινομένων. Η Τουρκία είναι ένας εγνωσμένος αντίπαλος, του οποίου
τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας, τους μηχανισμούς και τις
εναλλακτικές του κινήσεις ήδη (επειδή έχουμε πολύ καλές υπηρεσίες
πληροφοριών, ιδιαίτερα στη Θράκη) έχουμε καταγεγραμμένες και γνωρίζουμε
σε άριστο βαθμό. Και, αντίπαλος που είναι γνωστός, είναι, σε κάθε
περίπτωση αντιμετωπίσιμος, αν όχι προβλέψιμος...
Το πρόβλημα που
έχει η Ελλάδα, όχι μόνο στην περίπτωση της Θράκης, αλλά και στην
περίπτωση της Φλώρινας, της Ηπείρου, των ακριτικών νησιών του ανατολικού
Αιγαίου και των Δωδεκανήσων (με αιχμή το Καστελλόριζο και τον ορισμό
της Ελληνικής πλουσιότατης ενεργειακά ΑΟΖ που προκύπτει από αυτό),
εστιάζεται στην κεντρική πολιτική κομμάτων, αλλά και στους κατά περιοχές
κομματάρχες που φτάνουν στο σημείο να συνδιαλέγονται με "εκπροσώπους"
επιθετικά κινούμενων προς την Ελλάδα χωρών, προκειμένου να εξασφαλίσουν
την όποια παροδική τοπική κομματική ισχύ, εις βάρος των εθνικών
συμφερόντων, τα οποία -έχει σχεδόν αποδειχθεί- σχεδόν στο σύνολό τους
έχουν τοποθετήσει στην κορυφή των λειτουργιών τους την διαιώνιση της
ύπαρξής τους, ακόμη και εις βάρος των συμφερόντων της χώρας...
Το
πρόβλημα, λοιπόν, εστιάζεται στις πολιτικές αποφάσεις, αλλά και στην
θέληση ή και ικανότητα στήριξής τους διαχρονικά, από τους εκάστοτε
κυβερνώντες την Ελλάδα. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και ταυτόχρονα ενός
μακροπρόθεσμου εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, τον οποίο θα είναι
υποχρεωμένες να ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις που θα υπάρξουν, μέσα από
τον οποίο θα εξασφαλίζεται η εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, οι
απαράβατες καθ’ οιονδήποτε τρόπο κόκκινες γραμμές στις οποίες δεν θα
επιτρέπεται καν να πλησιάζουν –πόσω δε μάλλον να συζητούν- οι πολιτικοί
ηγέτες, καθώς και τα σύνολο των εθνικών δικαίων και συμφερόντων όπως
αυτά προκύπτουν μέσα από διεθνείς συνθήκες αλλά και το Διεθνές Δίκαιο.
Επίσης, στα συμβαίνοντα στην Ελληνική Θράκη –και όχι μόνο- τα οποία
σχετίζονται με άκρως ευαίσθητα εθνικά θέματα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης
φέρει η δημοσιογραφική ελίτ της Ελλάδας, οι μεγαλο-καναλάρχες και οι
εκδότες, είτε στον ηλεκτρονικό είτε στον έντυπο τύπο, καθώς και στα
τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, οι οποίοι δρουν απαξιωτικά και επιλέγουν
συστηματικά να κρύβουν «κάτω από το χαλί» την σκληρή έως τραγική
πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο ελληνισμός και η οποία απειλεί
εμμέσως πλην σαφώς με περαιτέρω απώλεια εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων
και –ενδεχομένως- με μείωση του γεωγραφικού χώρου της Ελλάδας. Η ένοχη
αυτή σιωπή, που προτιμά να εμφανίζει την ακριτική Ελληνική Θράκη ως μία
περιοχή με έντονα στοιχεία "φολκλόρ» και πολυπολιτισμού, με ανατολίτικα
παζάρια, με μιναρέδες και με περιπατητικούς και ορειβατικούς συλλόγους
και άλλες πολιτισμικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, δυστυχώς απέχει
παρασάγγας από την σκληρή αλήθεια και τα προβλήματα της περιοχής που
στοιβάζονται περιμένοντας την επίλυσή τους. Η μη ενημέρωση του μεγάλου
μέρους των Ελλήνων, αποτελεί εγκληματική ενέργεια εις βάρος των εθνικών
συμφερόντων, η οποία προφανέστατα ανταλλάσσεται στο «ταμείο» με κρατικές
επιχορηγήσεις εκατομμυρίων.
Οι εξαιρέσεις που ευτυχώς υπάρχουν, από
συνειδητούς δημοσιογράφους που ενδιαφέρονται για την αλήθεια αλλά και
για την υστεροφημία τους, δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα της «ομερτά»
που έχει επιβληθεί για τα εθνικά θέματα, τα οποία ενώ θα έπρεπε να
αποτελούν κυρίαρχα θέματα σε ουσιαστικές συζητήσεις επί της πραγματικής
ενημέρωσης των πολιτών. Και σε αυτές τις εξαιρέσεις, δυστυχώς,
στηρίζεται σήμερα η Θράκη. Εξαιρέσεις που περιλαμβάνουν ευαίσθητους και
πλήρως συνειδητοποιημένους κρατικούς υπαλλήλους, διπλωμάτες (πρώην και
νυν), αλλά και μερικούς "τρελούς" που έχουν συνειδητοποιήσει πως η
Ελλάδα δεν έχει αχανείς εκτάσεις για να διαθέσει στον ό,ποιο
ενδιαφερόμενο, παρά είναι καταδικασμένη να υπερασπιστεί και την
τελευταία πέτρα γης, πληρώνοντας διαχρονικά αυτή την γη με ποταμούς
αίματος, προκειμένου σήμερα η Ελλάδα να μπορεί να αισθάνεται ως εγγυητής
και υπέρμαχος των αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων των πολιτών της.
Δυστυχώς, η Ελληνική Θράκη σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς μίας άτυπης
συγκυριαρχίας με την Άγκυρα, αφού διαπιστώνεται πως –για άγνωστους
λόγους- το ελληνικό κράτος αποχωρεί, προφασιζόμενο εσχάτως και
οικονομικούς λόγους…
Στην Ελληνική Θράκη σήμερα, δυστυχώς παίζονται
παιχνίδια από ελληνικά πολιτικά κόμματα, τα οποία αντιμετωπίζουν την
ακριτική αυτή περιοχή σαν πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης και ενός μεταξύ
τους αγώνα εξασφάλισης ψήφων από την σχετική δεξαμενή που προσφέρει το
τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής…
Ναι, η Ελληνική Θράκη σήμερα είναι
ο χώρος όπου βρίσκεται και λειτουργεί ο μίτος της τουρκικής εξωτερικής
πολιτικής, ελέω της ανύπαρκτης έως και επικίνδυνης ασκούμενης πολιτικής
των κυβερνώντων εξ Αθηνών…
Αυτή ακριβώς η Ελληνική Θράκη,
κραυγάζει μαζί με την Φλώρινα, την Ήπειρο, με τα ακριτικά νησιά του
ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, ζητώντας τα αυτονόητα και την
επί της ουσίας προστασία της ελληνικής κυβέρνησης.
Εν όψει των
επικείμενων γεωπολιτικών αλλαγών, οι οποίες αναμένεται να είναι
συνταρακτικές και ενδεχομένως ανατρεπτικές και με τις νέες συμμαχίες που
αναπτύσσονται, η Ελλάδα οφείλει όχι μόνο να σταθεί απέναντι σε εκείνους
που επιβουλεύονται την εθνική της κυριαρχία και την γεωγραφική της
ακεραιότητα, αλλά και σε εκείνους που συνεργάζονται με τους ισχυρούς
προς τη κατεύθυνση υλοποίησης γεωπολιτικών, γεωοικονομικών και
γεωστρατηγικών σχεδιασμών στους οποίους η ελληνική πολιτική ελίτ δείχνει
να μην επιθυμεί να συμμετάσχει προστατεύοντας τον ελληνικό ζωτικό χώρο,
που έχει καταστεί απολύτως σαφές ότι έχει στοχοποιηθεί από συμφέροντα
συγκεκριμένων συμμάχων…
Εάν η κυβέρνηση και η πολιτική ζωή της
χώρας δεν σταθεί ικανή να κρατήσει όρθια την Ελλάδα στις ήδη
συμβαίνουσες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τότε, δυστυχώς, η Ελλάδα θα
βρεθεί αντιμέτωπη με το φάσμα ακόμη και κάποιου είδους τεμαχισμού της…,
ελέω ΑΟΖ και ΕΟΖ… Η σημερινή χρονική συγκυρία απαιτεί υπεύθυνη,
συγκροτημένη και ουσιαστική πολιτική, προκειμένου να μην αρχίσουν
κάποιοι να «πέφτουν από τα σύννεφα» ή άλλοι να παριστάνουν τους
έκπληκτους με τις εξελίξεις που είτε δεν γνώριζαν είτε δεν «πρόλαβαν» να
αντιμετωπίσουν.